ویلیام شوکراس در کتاب خود «آخرین سفر شاه» می‌نویسد: در ایران عصر پهلویدادستانها فقط دلایلی را که ساواک جمع می‌کرد قرائت می‌کردند. هر متهمی عملاً مجرم شناخته می‌شد و تنها راهی که برای جلب ترحم وجود داشت اقرار و دست کشیدن از عقایدش بود. اما بیشتر اوقات شکنجه جتی پس از دادگاه و محکومیت همچنان ادامه می‌یافت. شاه در مصاحبه‌ای با روزنامه لوموند در باره ادعاهای شکنجه اظهار داشت: «چرا ما نباید از روش‌هایی که شما اروپاییان به کار می‌برید استفاده کنیم؟ ما روش‌های پیشرفته شکنجه را از شما یاد گرفتیم. شما برای بیرون کشیدن حقیقت از شیوه‌های روانی استفاده می‌کنید. ما هم همین کار را می‌کنیم.» شاه در مصاحبه دیگری با شبکه تلویزیونی «سی . بی . اس» در 1975 گفت: «ساواک همان شیوه‌هایی را به کار می‌برد که هر سرویس مخفی از آن استفاده می‌کند.» وقتی از او در باره ادعای کشیدن ناخن و فرو کردن بطری در مقعد و تجاوز به زنان در حضور شوهرانشان به وسیله ماموران ساواک سئوال شد شاه پاسخ داد این‌گونه ادعاها مسخره است. مشمئز کننده است. منظورم کشیدن ناخن نیست. اما بقیه این کارها مشمئز کننده است. من اصلاً خوشم نمی‌آید.» منبع:آخرین سفر شاه، ویلیام شوکراس، نشر البرز، 1370، ص 254 و 255 | این مطلب تاکنون 1489 بار نمایش داده شده است. |
|